Όρκος και ιεράρχες.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταίως με τα θέματα της θρησκείας και την συμπεριφορά των πολιτικών της αριστεράς και μάλιστα του προέδρου της, γιατί δεν θρησκεύεται και δεν δίνει όρκο. Κανείς δεν σκέπτεται πόσοι ορκισμένοι πολιτικοί είναι επίορκοι και ο όρκος τον οποίον έδωσαν, καμία δέσμευση δεν τους δημιούργησε. Κάθε τόσο οι Ιεράρχες της εκκλησίας μας, αρέσκονται να επεμβαίνουν στις αποφάσεις της πολιτείας, στην ψήφιση των διαφόρων νόμων και γενικά σε θέματα που δεν είναι της αρμοδιότητος τους. Ο μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος κύριος Ιερώνυμος είναι συνετός, χαμηλών τόνων και αποφεύγει τις συγκρούσεις με την πολιτεία και καλώς πράττει. Ο πρώην και νυν Μακαριστός Χριστόδουλος ως πρώτος διδάξας, παρέδωσε την σκυτάλη στον άγιο Θεσσαλονίκης κύριο Άνθιμο για να συνεχίσει τις προστριβές και την δημιουργία προβλημάτων στο έργο της κυβέρνησης. Τελευταίως προσετέθη κι ο άγιος Πειραιώς κύριος Σεραφείμ. Είναι και άλλοι, αλλά αναφέρω τους μαχητικότερους.

 

Το θέατρο του παραλόγου.

   Ποιος κυβερνά επιτέλους αυτόν τον τόπο; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, είναι διαχρονικό. Πρώτος το είπε ο Κων/νος Καραμανλής το 1963 μετά την δολοφονία του βουλευτού της αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη στην Θεσσαλονίκη. Μαύρη ημέρα, αλλά και εποχή για την Ελλάδα του 20^ου αιώνα.  Όχι η μόνη, αλλά μία από τις πολλές της μεταπολεμικής περιόδου. Από τότε συνεχώς επαναλαμβάνεται, αν και περάσαμε στον 21^ο αιώνα. Τώρα πάλι είναι επίκαιρο με συμπλήρωμα του ερωτήματος, η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη, αν εξετάσουμε λίγο τις συνθήκες της συνεργασίας των επικεφαλής των δύο κομμάτων, αλλά και των βουλευτών τους. Είναι μια συνεργασία που προέκυψε από τις προσωπικές ανάγκες και φιλοδοξίες των δύο προέδρων κι όχι για τις ανάγκες του λαού και της πατρίδος όπως συνεχώς μας τονίζουν.

Μετεκλογικός απολογισμός.

Τέλος η Άνοιξη, τέλος οι εκλογές, αφού προηγήθηκε μια απίστευτη προεκλογική περίοδος και ήρθε η ώρα του απολογισμού. Τα κόμματα κάνουν τον δικό τους, ελέγχοντας λάθη και παραλήψεις τους, μόνον από την επαγγελματική τους πλευρά και μη μου πείτε πως δεν είναι επαγγελματίες του είδους. Το θέμα είναι να κάνουμε τον δικό μας, με ειλικρίνεια, χωρίς τις κομματικές παρωπίδες, όσοι επιμένουν να τις φορούν ακόμη. Τι κάναμε, τι ψηφίσαμε, με ποια κριτήρια και τι εκλέξαμε. Ήταν το αποτέλεσμα η Άνοιξη ή επαναφέραμε τον Χειμώνα στην αρχή του Καλοκαιριού; Προσωπικά πιστεύω το δεύτερο. Έχουμε εναντίον μας μια πολύ καλά οργανωμένη προπαγάνδα, την οποία δεν θέλουμε να καταλάβουμε. Ας το δούμε από την αρχή. Η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ και αν δεν με απατά η μνήμη μου συμπληρώνει χρόνο.

Αποφάσεις της ΕΕ και η θέση της κυβέρνησης.

Τελείωσε το συμβούλιο του Eurogroup. Έφαγαν, ήπιαν, γνώρισαν την Ελληνική φιλοξενία και απήλθαν. Συμπεράσματα. Οι δηλώσεις των ηγετών ήταν ήπιες σε σχέση με άλλες φορές, όχι ασφαλώς επειδή τα βρήκαν όλα σωστά βάση των συμφωνιών που έχουμε υπογράψει, αλλά ήταν εμφανής η υποστήριξη τους προς την κυβέρνηση Σαμαρά, για τις ερχόμενες ευρωεκλογές. Οι γνωστοί σκληροί Soimle και Νtaiselmploum είπαν ότι ενεκρίθη η δόση των 8.3 δις. ευρώ, αλλά!!! Πάντα υπάρχει ένα αλλά, για να μην ησυχάζει η κυβέρνηση και παράλληλα ο λαός που πληρώνει τον λογαριασμό.

Πολιτική και δημοσιογραφία.

Προ ολίγων ημερών απολαύσαμε μεταμεσονύκτιο εκπομπή, που γίνεται πάντα την πρώτη ημέρα της εβδομάδος. Δυστυχώς όταν υπάρχει κάτι καλό στην τηλεόραση, προβάλλεται ώρες με χαμηλή θεαματικότητα, ίσως γιατί το θέμα δεν πουλάει ή γιατί το κοινό είναι εκπαιδευμένο να βλέπει μόνο σκουπίδια, όπως τα ονομάζουν στην τηλεοπτική διάλεκτο. Μόνο που το λένε Αγγλικά. (trash). Διοργανωτής γνωστός δημοσιογράφος, εκδότης εφημερίδας, ιδιοκτήτης ραδιοφωνικού σταθμού και ιστοσελίδας στο διαδίκτυο. Πλούσια η παρουσία δημοσιογράφων αλλά και κοινού, που συμμετείχε στην συζήτηση.

Το μεταναστευτικό πρόβλημα.

Στον τόπο μας ποτέ δεν μας έλειψαν τα μεγάλα προβλήματα και οι εξαιρετικά δύσκολες στιγμές, η αγαπητή καραμέλα που χρησιμοποιούσαν και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν οι πολιτικοί μας. Ένα πραγματικά πολύ σοβαρό πρόβλημα που δεν μπορέσαμε να ξεπεράσουμε, μέχρι σήμερα, είναι το θέμα του εμφυλίου. Το συντήρησαν δεόντως κι αυτό οι πολιτικοί, ένθεν κακείθεν, δι ίδιον όφελος, συντηρώντας τον διχασμό τόσα χρόνια, εις βάρος της εξέλιξης και της πραγματικής προόδου. Αυτός είναι και ο λόγος της χρήσης των τίτλων, η δεξιά, η αριστερά που κατ ανάγκην δημιούργησαν το κέντρο και τα παρακλάδια του, κεντροαριστερά και κεντροδεξιά. Τον τίτλο της δημοκρατικής παράταξης τον οικειοποιήθηκε το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει να τον χρησιμοποίει κακώς ο Βενιζέλος, ως παράτυπος κληρονόμος ενός διαλυμένου κόμματος και της προσπάθειάς του να φτιάξει ένα νέο, με παλαιά φθαρμένα και μερικά διεφθαρμένα υλικά του. Αν του το επιτρέψουμε, με την αρχομανία που τον διακρίνει, θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά, ακόμη μία φορά.

Εκλογικά ατοπήματα.

Πλησιάζουν οι δημοτικές, περιφερειακές και ευρωβουλευτικές εκλογές. Καλόν είναι οι ψηφοφόροι να γνωρίζουν κάποια πράγματα και κυρίως να σκεφθούν τι θα πράξουν, δηλαδή να ψηφίσουν με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδος, της πόλεως και τελικά το δικό τους. Να μην επικρατήσουν οι κομματικές θέσεις και τα προβεβλημένα από την τηλεόραση ονόματα. Να επιλέξουν με αξιοκρατικά κριτήρια κι όχι αυτούς που μας υποδεικνύουν τα κόμματα. Καιρός είναι να επιδείξουμε ωριμότητα, να μη μας χειραγωγούν οι πολιτικοί, σαν να είμαστε παιδιά κι εκείνοι κηδεμόνες. Ένας δήμαρχος δεν είναι απαραίτητο να έχει κομματική ευλογία, αλλά ικανότητα να λύσει τα αμέτρητα προβλήματα της πόλης που εκλέγεται.

Εκλογές. Εξαπάτηση ψηφοφόρων.

Οι δύο τελευταίες κυβερνήσεις που επέλεξε ο λαός να τον κυβερνήσουν και να τον βγάλουν από το αδιέξοδο, δυστυχώς τον εξαπάτησαν. Μοίρασαν υποσχέσεις και σωτήρια προγράμματα, από τα οποία δεν απέδωσε κανένα. Και οι δύο αρχηγοί θέλησαν να πάρουν την θέση του πρωθυπουργού, να μείνουν στην ιστορία μόνον για τον τίτλο, τον οποίο θα φέρουν στο υπόλοιπο της ζωής τους, με την προσθήκη του τέως. Η κοροϊδία κρατάει τέσσερα ολόκληρα χρόνια και τελειωμό δεν έχει. Η λύση με την οποία προσπάθησαν να διατηρήσουν την εξουσία δεν ήταν για μας, αλλά γι’ αυτούς, τους βουλευτές τους και την κομματική τους πελατεία. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να εξαθλιώσουν τον δύστυχο λαό, με την υπερφορολόγηση, όχι με τις δυνατότητές του κατά το σύνταγμα, αλλά με οριζόντιες περικοπές των μισθών, των συντάξεών, μετατρέποντας την κατοικία του σε πηγή εσόδων κι άρα σε βαριά φορολόγηση.

Προεκλογικός λαϊκισμός.

Επιτέλους τα πάντα βαίνουν καλώς. Πρώτον πετύχαμε το πρωτογενές πλεόνασμα, με τις θυσίες μας, όπως μας είπε ο πρωθυπουργός μας. Τώρα αν το πετύχαμε και πως το πετύχαμε, αν θέλουμε το πιστεύουμε και η ψυχούλα μας ξέρει τι αφαιμάξεις μας έγιναν και πόσο μειώθηκε το εισόδημα μας, γι αυτή μας την επιτυχία. Δεύτερον αναλάβαμε την προεδρία της ΕΕ και όλοι αισθανόμαστε ευτυχείς και υπερήφανοι, που θα είμαστε επικεφαλής των 500 εκατομμυρίων πολιτών της γηραιάς ηπείρου. Τώρα πως γίνετε η κυβέρνησή μας, να μην μπορεί να πάει ούτε για κατούρημα, χωρίς να πάρει την άδεια της τρόικα και του κονκλαβίου των Βρυξελλών και παράλληλα να παίρνει αποφάσεις που αφορούν τις 28 χώρες της Ευρώπης, μόνον στην Ελλάδα οι πολιτικοί μπορούσαν να πουν μια τόσο μεγάλη κοτσάνα και να γίνει πιστευτή. Πουθενά αλλού.

Το τέλος ενός κόμματος.

Το ΠΑΣΟΚ ζει το τέλος της εποχής του. Η εποχή του τελείωσε. Το ΠΑΣΟΚ υπάρχει ακόμη λόγω της ανάγκης του Σαμαρά να στηριχθεί η κυβέρνησή του κι επειδή ο Βενιζέλος αρνείται την πραγματικότητα. Ότι δηλαδή θα του μείνει στα χέρια ένα κόμμα – σφραγίδα. Δεν τον ενοχλεί. Αρκεί να πάρει τη σφραγίδα στο σπίτι του, όπως έκανε με τη λίστα Λαγκάρντ και τα έγγραφα από το Πεντάγωνο, όταν ήταν υπουργός εθνικής αμύνης. Έτσι απλά αυτός ο άνθρωπος, ο αρχομανής και με την δίψα που έχει για εξουσία, δεν λογαριάζει τίποτα και γίνεται ανάλγητος προς τον λαό, με τις σκληρές αποφάσεις του. Βέβαια ο λαός τον έριξε στα τάρταρα, μαζί με το μεγάλο αυτό κόμμα, μα είπα πως πείρε παράταση λόγω των αναγκών της ΝΔ. Η τύχη όμως τον καταδίκασε να είναι στην σκιά του Σαμαρά, όπως και πριν, του Παπανδρέου. Ας ελπίσουμε πως δεν θα πάει παραπάνω. Για να καταλάβετε το ποιόν του ανδρός, αντιγράφω ένα μικρό μέρος πρόσφατου λόγου του.